Scenario 1: verlies van zorgvraag
In dit scenario wordt de zorgvraag lager dan het beschikbare aanbod. Door een vermindering van het aantal verwijzingen, bijvoorbeeld via de huisarts, ontstaat er een situatie dat er minder aanmeldingen van patiënten zijn. Als het aantal intakeblokken bij dezelfde hoeveelheid behandelaren gelijk blijft en behandelaren hun behandeling aan patiënten via beeldbellen blijven continueren, dan zal de wachttijd afnemen. Indien dit scenario aanhoudt kan dit leiden tot ‘te weinig vraag’ voor het beschikbare aanbod.
In dit scenario blijven de kosten gelijk en komen er minder inkomsten binnen. Om de omzetdaling te beperken moet er gekeken worden naar vermindering van inzet en het afschalen van de beschikbare zorgcapaciteit of moet men op zoek naar een alternatieve zorgvraag.
Scenario 2: Balans in zorgvraag en behandelcapaciteit
De zorgvraag wordt lager maar de behandelcapaciteit wordt ook minder. Zorgverleners blijven sneller thuis, bijvoorbeeld in verband met richtlijnen of gaan op tijdelijke basis in een ziekenhuis werken als extra ondersteuning. De wachttijden blijven in dit scenario stabiel.
In dit scenario blijven net als in scenario 1 de kosten gelijk en komen er minder inkomsten binnen. Om de omzet daling te beperken kan er gekeken worden naar het verkorten van het behandeltraject. Het verkorten van de behandelduur zorgt op korte termijn voor een hogere doorstroom, waardoor meer patiënten in een kortere periode behandeld kunnen worden.
Scenario 3: verlies van capaciteit
De zorgcapaciteit daalt, zorgverleners blijven in geval van ziekte thuis, beeldbellen werkt (nog) niet goed of zorgverleners uit andere zorgsectoren gaan tijdelijk in een ziekenhuis werken als extra ondersteuning en handen aan het bed. In deze situatie zullen de wachttijden stijgen wat kan leiden tot een ‘verkeersinfarct’.
Om dit op te kunnen vangen is het noodzakelijk om de triage bij binnenkomst te intensiveren. Zo kan de urgente zorgvraag beter gefilterd worden en de beschikbare zorgcapaciteit gerichter ingezet. Waar mogelijk kan ook hier gestandaardiseerde behandeltrajecten qua behandelduur beperkt worden tot het minimum om de doorstroom van patiënten de vergroten.
Scenario 4: piekbelasting
Veel patiënten willen hun huidige intake verplaatsen naar de verdere toekomst. Door alle huidige patiënten alvast te plannen op de in de toekomst beschikbare plekken wordt de zorgvraag verplaatst. De beschikbare zorgcapaciteit is echter niet zomaar te verplaatsen. Dit heeft als gevolg dat er in de toekomst voor nieuwe patiënten geen aanbod meer beschikbaar is. De ‘nieuwe patiënten’ krijgen te maken met een wachttijdpiek door het eenmalig verplaatsen van een grote groep patiënten.
Aandachtpunten bij dit scenario zijn:
- Patiëntenzorg en behandelingen zo veel als mogelijk continueren door bijvoorbeeld het versnel inzetten van beeldbellen
- Rekening houden met extra benodigde capaciteit na de crisisperiode